De drukke herfstperiode zit er op bij het verschijnen van deze laatste nieuwsbrief van 2012. Voor ons – de moedige parkmedewerkers – breekt er nu een rustiger tijd aan en daar zijn we zeker niet rouwig om. Honderdduizenden bladeren – misschien wel miljoenen – hebben we bijeen geveegd en geblazen. Het was een werk waar schijnbaar geen einde aan kwam. Nog maar net was de laatste kruiwagen met dorre bladeren in de compostbak gegooid, of vrolijk dwarrelde een nieuwe lading naar beneden en we konden gewoon herbeginnen. De vele kilometers die we zo afgelegd hebben zouden we eigenlijk eens moeten tellen, je zou er versteld van staan. Misschien staat het wel gelijk met te voet naar Scherpenheuvel gaan! Maar het geeft toch een heel goed gevoel nu alles er weer piekfijn bijligt. De stramme armen en benen kunnen ontspannen en het hele lijf mag het nu weer wat rustiger aan doen. Dankjewel, ijverige rijvers, blazers, vegers en kruiers!

We hebben in het najaar ook een werkje aangepakt dat dringend nodig was: de cirkel met sierkasseien aan het beeld van Pater Pio was wat verzakt en stond daardoor regelmatig onder water. Het werd een hobbelige zaak en iemand die wat moeilijker te been was of gewoon even niet goed oplette kon er gemakkelijk struikelen. Dank aan de medewerker die dit piekfijn hersteld heeft! Hij heeft ineens ook de verzakte klinkers naast de kapel terug opgehaald en nu kunnen we weer overal door zonder natte voeten.

Een ander werkje dat ook al langer stond te dringen was de verzakking van het beeld van Pater Damiaan.
Het voetstuk was helemaal scheef gezakt door het gewicht van de arduinen blokken. Met mankracht alleen was dit niet aan te pakken, dus hebben we dit werk laten uitvoeren door een aannemer die hiervoor de nodige machines had. Dit werk was dan ook vrij snel geklaard en nu staat pater Damiaan weer kaarsrecht te pronken op zijn voetstuk. Het beeld krijgt eerstdaags ook een nieuw laagje vernis.

Een jaarlijks terugkerende klus waarmee we telkens weer goed beseffen dat de winter voor de deur staat, is het opbergen van de zitbanken uit het park. Die brengen de winter door op de Technische Dienst van de gemeente, waar ze prima in bewaring genomen worden tot de volgende lente: april 2013.

Al de bloembakken met de zomerbloeiers zijn ook weer opgeruimd. Onze toegewijde begoniakweker heeft de begoniaknollen met veel zorg opgeborgen voor de winter. Met evenveel zorg en toewijding zal hij ze straks in het voorjaar weer vertroetelen zodat ze vanaf de maand mei het hele park met prachtige bloemen en overweldigende kleuren zullen versieren. We kijken er al naar uit!

Met de kerstperiode in het vooruitzicht konden we ook wat extra licht gebruiken op de parking aan de ontmoetingsruimte. De verlichtingspaal die aan de Piëta stond hebben we verplaatst naar de parking. Deze klus werd door onze eigen medewerkers geklaard.

Nu Halloween achter de rug is, hebben we alle hortensiabloemen afgeknipt. Het verband? De droge bloemen rollen bij de minste wind over de paden en als je dan bij valavond nog door het park wandelt schrik je je telkens weer een hoedje voor dat ‘beest’ dat ineens voor je voeten ‘loopt’… Een prima attractie voor wie wil griezelen maar onze bezoekers komen daar niet voor … Dus hebben we ze allemaal netjes verwijderd. Ze staan trouwens prima in een droogboeket!

Nog een ‘het-is-bijna-winter’ klus, was het onderstoppen van de beelden van O.L.Vrouw van Fatima. O.L.Vrouw, de kinderen en de schaapjes zitten onder een geïsoleerde bescherming, die voorkomt dat ze te vochtig staan en anders wel eens zouden kunnen stukvriezen.

Voor de rest heeft het dierenrijk zich net als de planten teruggetrokken voor de winter: weinig leven in het park. Het was dan ook een hele opwinding toen er plots een achttal fazanten neerstreken op zoek naar rust en voedsel. Die rust was ze echter niet gegund, want Walter zag er al direct een heerlijk feestmaal in zitten. Terwijl Ursula de kookpotten bovenhaalde probeerde Walter de beestjes te strikken. Maar helaas voor hem bleken de fazanten over een uitstekende conditie te beschikken. Voor hij het goed en wel besefte hadden ze al veiliger oorden opgezocht.

Nog zeer heuglijk nieuws:
Met veel vreugde kondigen wij u de geboorte aan van ‘ons’ kerstekindje! Bert is een flinke jongen, geboren op 3 oktober en al volop aan het repeteren om straks een allerliefst kerstekindeke te zijn tijdens ons kerstspel op 16 december. Van harte dank en een welgemeende proficiat aan de fiere ouders Hans en Ilse!

Dan blijft er ons nog enkel over om te melden dat we uiteraard volop bezig zijn met de voorbereidingen voor kerstmis in het Mariapark. Kerststukjes maken om het park te versieren, de kerststal in de kapel plaatsen, de kerststallententoonstelling opstellen in de ontmoetingsruimte, de repetities van het koor, het toneel … teveel om op te noemen en genoeg om te weten dat er van die verdiende rust weinig in huis zal komen… Alvast hartelijk dank voor alle helpende handen die van kerstmis in het Mariapark weer iets unieks zullen maken.

Dat waren de parkweetjes weer – tot volgende keer!
Walter & C°

Toen we de vorige nieuwsbrief aan het samenstellen waren, wisten we niet waar gebleven van de warmte. Het waren zowat de heetste dagen van het jaar. Nu, amper twee maanden later, is het gemakkelijk zo’n twintig graden minder en denken we er al aan om de verwarming aan te steken. Het kan snel veranderen!

De afgelopen maanden zijn we weer heel bedrijvig geweest in het park. En dat moest wel want alles groeide en bloeide dat het een lieve lust was. Zo slecht als alles groeide in het voorjaar, zo uitbundig werd de bloei in de zomer. Ons geduld en toewijding zijn dubbel en dik beloond geworden. Het meest uitbundig zijn de knolbegonia’s. Die bezwijken bijna onder het gewicht van hun eigen bloemen. Tijdens de erg hete periode in augustus moesten we om de twee dagen meer dan 120 liter water ronddragen om ze niet te laten uitdrogen. Dat was telkens al gauw anderhalf uur werk per keer. En verder was er natuurlijk nog het oppoetsen van het park tegen de kaarskensprocessie. Nog wat snoeien links en rechts, de paden harken en vegen, de kantjes knippen, wieden in de nieuwe aanplanting, regelmatig grondbedekking bijdoen om onkruidgroei te voorkomen … weeral heel veel dank aan de groenploeg voor hun inzet!

Zij die aanwezig waren op de kaarskensprocessie hebben kunnen zien dat we het O.L.Vrouwbeeld niet alleen in de bloemetjes gezet hebben, maar ook nog voor goede en gelijkmatige verlichting ervan gezorgd hebben, met een kap er over. Dit hebben we niet zelf bedacht, maar ‘afgekeken’ van de kaarskensprocessie
in Lourdes. Enkele van onze meer technische mensen hebben dit dan verder uitgewerkt, met een heel mooi resultaat tot gevolg. Ook het dragen van de Pater-noster hebben we aangepast aan wat we gezien

hebben in Lourdes. De dragers moeten nu niet meer met de handen omhoog lopen, wat heel veel uithoudingsvermogen vroeg. Het is door het nieuwe systeem veel gemakkelijker geworden. Ook de doeken en de kar hebben we aangepast. Met goede medewerkers en uitgeslapen stielmannen kan men veel… Wie het gemist heeft, kan volgend jaar komen zien!

Dat waren de parkweetjes weer – tot volgende keer!
Walter & C°

Herinneren jullie je nog de processierupsen die Walter te grazen hadden genomen ? Hij was amper bekomen van dit onwelkom avontuur of hij kon opnieuw beginnen krabben. Nee, geen processierups deze keer maar een zeer heftige reactie na contact met een berenklauw. Voor wie de berenklauw niet kent: de berenklauw is plant die 3 à 4 meter hoog kan worden, met enorme bladeren die behaard zijn en grote witte bloemen in rozetvorm. Het sap van de berenklauw maakt de huid overgevoelig voor zonlicht. Bij regenweer of zonder zon irriteert de plant veel minder. Ongeveer 24 uur na het contact met het sap ontstaan brandende rode vlekken die enkele uren later overgaan in een scherp begrensde ontsteking van de huid met zwelling en pijnlijke blaarvorming.
De letsels kunnen er uitzien als echte brandwonden, genezen zeer traag en laten nadien een vaalgrijze verkleuring van de huid achter als litteken. Het kan meerdere jaren duren vooraleer die verkleuring verdwijnt. Als het sap in de ogen terechtkomt, kan zelfs blindheid ontstaan.
In het Mariapark staan geen berenklauwen, maar Walter is er wellicht mee in aanraking gekomen tijdens het proper maken van de grachtkant. De korte broek en het zonnige zomerweer deden de rest …

Walter zal zich eind juni nog lang geheugen. Hij kwam onverwachts in aanraking met haartjes van de processierups. Het kostte hem enkele nachten slaap en een bezoek aan de dokter dat geen soelaas bracht – er bestaat namelijk geen remedie tegen de vreselijke jeuk.

Enkele jaren geleden werd het Mariapark tijdens de zomermaanden ook al eens geplaagd door processierupsen. Kaal gevreten eikenbomen en ernstige jeukhinder zijn de meest bekende gevolgen. Walter had er toen al mee kennis gemaakt. Maar niets wees er op dat het park weer ongewenste bewoners had.

Processierupsen eten steeds ’s nachts in groepen en vervellen in gemeenschappelijke spinsels.
De processierupsen danken hun naam aan de gewoonte om “in processie” vanuit hun spinsels op stammen of dikke takken naar het gebladerte te trekken. De processierupsen hebben een grijs-grauwe kleur met lichtgekleurde zijden en zijn getooid met lange haren. In mei komen ze te voorschijn, tijdens het uitlopen van de eikenbladeren. Ze worden volwassen in juni. Vaak worden ze pas opgemerkt, als ze de bomen gedeeltelijk kaal hebben gevreten. Eikenbomen (vooral inlandse, soms ook Amerikaanse) genieten hun voorkeur. Bij gebrek aan voedsel nemen ze ook genoegen met de bladeren van andere boomsoorten.
De rups verdwijnt met de verpopping. Het gevaar is hierdoor echter niet geweken, de haren van de processierups blijven in de boom aanwezig. Het duurt ongeveer 5 jaar voordat de haren vergaan zijn.
Grote groepen processierupsen kunnen eikenbomen volledig kaal eten. Toch ondervinden gezonde bomen weinig hinder van een eenmalige vraat. Meestal krijgen de eikenbomen tijdens de zomer of het volgende jaar opnieuw bladeren omdat de rupsen de knoppen niet eten.
Wie ooit in aanraking kwam met de processierups, zal zich waarschijnlijk de hevige jeukhinder nog wel herinneren. De lange haren, die de rupsen bij verstoring loslaten, kunnen bovendien in het lichaam tot ernstige ontstekingen of astmatische reacties leiden! Ze bevatten immers mierenzuur en zijn voorzien van een weerhaakje.

Walter weet er nu weer alles van. Samen met hem hopen we dat het een uitzonderlijk voorval was. In ieder geval zal hij volgend jaar elke “processie” argwanend in het oog houden.

Uitgerekend de heetste dag van de zomer werd uitgekozen om de nieuwsbrief van augustus te bespreken. En gezien die hete dagen een zeldzaamheid geweest zijn tot nu toe, vergde het heel wat moed en inspanning om de gedachten bij de tekst te houden. Maar we sprokkelden toch weer wat weetjes bij elkaar.

Na 30 jaar zijn we eindelijk wat slimmer geworden. Om tegen de hoogdag van 15 augustus niet al te veel opknapwerk te hebben in het park, hebben we de hoofd-snoeiperiode wat verlaat, namelijk naar de laatste week van juni. Zo komt het dat we nu enkel de carpinus (beuk) nog een beurt moeten geven en dan staat het park er weer piekfijn bij. De grote snoeibeurt van juni is weer uitgevoerd door een aannemer. Hij is twee volle dagen bezig geweest, zodat we enkel het opruimwerk voor onze rekening dienden te nemen. Het was tijdens die dagen ook nog perfect weer: niet te warm en niet te koud en vooral droog. De groenploeg heeft de klus dan ook met veel plezier en toewijding geklaard – dankjewel!

Onze begoniakweker zag het begin mei niet meer zitten. De plantjes die hij met zoveel zorg gekweekt had floreerden helemaal niet. Door het koude voorjaar groeiden ze amper en van bloei was ook al weinig sprake. Maar ze hebben zich helemaal herpakt en de weelde die ze nu uitstralen doet elke bezoeker stilstaan en bewonderend kijken. Geduld wordt wel eens op de proef gesteld, maar vaak ook uitbundig beloond.

De bomen in de dreef van het park hebben een grondige opsnoeibeurt gekregen. Een aannemer is met een hoogtewerker anderhalve dag bezig geweest om de zwaarste overhangende takken af te zagen. Het meeste werk had hij aan de schuin groeiende bomen die naar de kant van de school overbuigen. Het was ook een hele klus om alles op te ruimen, vooral omdat het geregend had en alles door en door nat was. Niet alleen het groenafval was nat, ook onze groenploeg had geen plekje meer droog aan lijf en leden. Gelukkig kwam de zon er na de middag toch nog door en werd het iets prettiger werken.
Nogmaals dank aan al onze medewerkers voor het werk van de voorbije maanden, maar ook voor de tussendoortjes met de gezellige babbels!

De gerestaureerde kapel blijft een zorgenkind voor wat vochtplekken betreft. Er is nu een procedure gestart om een oplossing te vinden met de verschillende partijen: de Vlaamse Gemeenschap, de architect, de aannemer en Monumentenwacht. Zoals jullie weten staat onze kapel onder toezicht van Monumentenwacht en mogen we niet zomaar op eigen houtje iets ondernemen tegen het vocht. Uiteindelijk beslist de Vlaamse Gemeenschap – dienst Landschappen en Monumenten – wat er moet gebeuren. Wordt zeker vervolgd en we houden jullie op de hoogte.

De twee medewerkers waarvoor we in de nieuwsbrief van juni jullie gebed vroegen omdat ze terminaal ziek waren, zijn rustig mogen inslapen.

Jan Vermeeren is op 4 juni op 83-jarige leeftijd overleden. Hij was vele jaren een trouwe medewerker in het Mariapark, dat hem nauw aan het hart lag. Elke week stond hij op maandag paraat en zijn voorliefde ging uit naar de rozen van het park. Dat was zijn stokpaardje, het rozenperk moest en zou perfect zijn.
Jan, hartelijk dank voor alles en hou vanuit de hemel maar een oogje in het zeil of alles goed gedaan wordt hier beneden.

Luc Suykens was 73 jaar en is overleden op 2 juli na een dapper gedragen zeldzame ziekte. Met volle inzet was hij vanaf zijn pensioen steeds paraat om klusjes te komen opknappen in het park. Op het laatst ging het echter moeilijker en moeilijker, zeer tegen zijn zin in. We zijn hem oprecht dankbaar voor de tijd dat we beroep op hem mochten doen. Ze zullen hem hierboven zeker goed kunnen gebruiken.

Dat waren de parkweetjes weer – tot volgende keer!
Walter & C°