Daar is de lente, daar is de zon
Bijna, maar ik denk dat ze weldra zal komen.
De falus inpudibus staat al in bloei
En de blaadjes krijgen bomen …
Zo zingt Jan De Wilde in zijn overbekend lentelied en wij zitten ons nu toch al een dikke twee maanden af te vragen wanneer die lente dan eindelijk aankomt… De natuur doet haar ding, maar met grote tegenzin. Elke keer dat de temperatuur overdag weer naar 10 graden duikt lijkt het wel of de plantjes kruipen opnieuw een stukje dieper de grond in. En dat terwijl ze zich een dag eerder uiterst moeizaam een paar centimeter naar boven hadden gewurmd. De processie van Echternach voor plantjes …
Maar het mindere weer bezorgt de groenploeg van het Mariapark daarom niet minder werk. We hebben de tent aan de ontmoetingsruimte terug geplaatst, zodat we de meimaand-bezoekers met genoeg ruimte – droog en warm – konden begroeten. We hebben de rustbanken van het park een nieuwe laag vernis gegeven en ze terug op hun vaste stek geplaatst. Mits wat zon is het nu weer heerlijk om daar te zitten mijmeren. In afwachting van die zon werden de banken intussen al gebruikt door moedige bezoekers met paraplu en warme jas, vastberaden het koude weer trotserend.
We hebben van de enkele mooie dagen die er al geweest zijn ook geprofiteerd om de Kruisweg, de Verrijzeniskapel en de berging een laagje vernis te geven. Voor de volgende reeks mooie dagen staan de banken aan de grot op het programma.
Onze begoniakweker heeft van in de vroege lente zijn handen vol gehad om de weerspannige knollen in gang te krijgen. Alsof ze wisten dat het met de lente nog niet zo’n vaart zou lopen, bleven ze halsstarrig weigeren om enige vorm van blad tevoorschijn te toveren. In zoverre dat we hem hoorden zuchten dat het dit jaar niets zou worden met zijn begonia’s. Maar zie, ondertussen zijn het toch flinke plantjes geworden. Want toen de verwarmde veranda van zijn huis niet bleek te helpen om de plantjes in gang te krijgen, heeft onze kweker zich met een paar weesgegroetjes tot Hierboven gericht. En wat de verwarming niet lukte, kon Onze Lieve Heer wel gedaan krijgen. Her en der in het park staan nu flinke begonia’s die een fleurige zomer voorspellen. Dankjewel, aan allebei!
Sinds kort is het Mariapark de trotse bezitter van een ferme machine: een zitmaaier! Het ding is ondertussen de lieveling geworden van Walter. Gedaan met uren achter de grasmachine aan te lopen, nu kan hij comfortabel gaan zitten om het werk te doen. Twintig keer buiten adem aan de startkabel trekken? Vergeet het! Sleuteltje omdraaien, gas geven en toet-toet weg zijn wij. Gras maaien is nu zo plezant dat hij het jammer vindt dat het gras amper groeit met die koude temperaturen…. En de pret is nog niet op in de herfst, want je kunt er ook bladeren mee opruimen en er hoort nog een aanhangwagentje bij waar je van alles in kunt laden. Nuttig speelgoed dus, we durven te wedden dat we Walter vaak door het park zullen zien ‘tuffen’.
Eind juni wordt dan weer de snoeier verwacht. Bij deze doen we een warme oproep voor bijkomende helpers om alles op te ruimen. Iedereen is welkom, man of vrouw, al is het maar voor een uurtje. We kunnen elke helpende hand gebruiken.
En bij deze wil ik toch nog eens mijn dank uiten aan de medewerkers die het gure lenteweer getrotseerd hebben om in het park te komen helpen!
Dat waren de parkweetjes weer – tot volgende keer!
Walter & C°