De lenteactiviteiten zijn achter de rug. Mei en juni waren erg druk wat betreft het ontvangen van groepen, communiekantjes, fietsers en wandelaars. De 1e communiekantjes waren blij dat ze de liedjes die ze geleerd hadden voor hun communie nog eens konden zingen. Ze gingen dan ook zo fier als een gieter terug naar huis met een Paternoster.
De vele begonia’s in het park staan nu prachtig. Onze kweker haalt eer van zijn werk. En zoals ieder jaar hebben we wel al vele honderden liters water moeten aanslepen om de bloemen niet te laten verdrogen en de frisgroene kleur van de bladeren te behouden.
De grote snoei is al kunnen gebeuren door een aannemer. Maar de opkuis zelf was voor onze medewerkers. Een heel karwei maar het is vlot verlopen.
In de winter hebben de hortentia’s heel erg geleden onder de vrieskou en de natte lente heeft er ook niet veel goeds aan gedaan. Boven alle verwachtingen hebben ze zich toch goed herpakt.
We proberen altijd een stukje over het dierenrijk van het park te vertellen, maar het is precies alsof er met de jaren minder en minder dieren in het park zijn.
De vogeltjes zijn er natuurlijk wel nog. De talrijke meesjes, merels, mussen en een enkel roodborstje en winterkoninkje hebben hun kroost grootgebracht. Ze zorgen voor wat welkom gezang op de zachte zomeravonden.
Er zijn wel beestjes waar we een overvloed van hebben: mieren! Overal waar je maar kunt bedenken krioelen ze rond. Het park ligt vol hoopjes fijn zand dat ze naar boven woelen in hun ijver om nog meer nesten te bouwen. Het is dan ook niet te verwonderen dat ze door de groenploeg uitgeroepen zijn tot vijand nummer één! Mierenpoeder, lokdozen, huismiddeltjes, alles is goed en toegelaten in de strijd tegen deze plaag… En vijand nummer twee blijven de slakken. Ook in de bestrijding daarvan zijn we ondertussen zeer vaardig geworden, maar het blijft een nooit ophoudende strijd.
Je ziet het, het park is in goede handen!
Dat waren de parkweetjes weer – tot volgende keer!
Walter & C°