De vroege lente en het goede weer hebben heel wat fietsende bedevaarders, die ooit eens naar Santiago de Compostella wilden, wakker gemaakt. Het Mariapark van Oostmalle ligt op één van de vele bedevaartroutes en zodoende hebben we verschillende van die moedige mensen mogen begroeten aan de grot. We weten niet waarom, maar de meeste van hen zijn vrouwen! Gepakt en gezakt – zoals we dat noemen – kwamen ze een stempel vragen voor in hun routeboekje. Ze wilden allen ook ooit eens terugkomen om meer tijd te kunnen besteden in het park, omdat ze het zo mooi vonden.

De zitbanken zijn eind april teruggebracht van hun winterberging in de gemeentelijke magazijnen. Voorzien van een nieuwe laag vernis staan ze nu weer te blinken in het park, wachtend op bezoekers die even willen verpozen en genieten van de rust en de bloemen.

Met vereende krachten – weeral dank aan alle vrijwilligers! – is de tent aan de ontmoetingsruimte teruggezet. Dat was hoognodig want anders konden we de vele grote groepen die in de Mariamaand wilden langskomen niet fatsoenlijk ontvangen.
Het was overigens weer een heel drukke periode. Groepen van uit het hele land kwamen op bezoek. Sommigen gewoon om even te verpozen, tijdens een fiets- of wandeltocht. Anderen maakten van het Mariapark een doel op zich, hielden er een bezinning en bleven een hele namiddag. Ook de individuele bezoekers mochten we in grote getale verwelkomen. De meimaand blijft dé maand bij uitstek om even te verwijlen bij Onze Lieve Vrouw….

Om het park de luister te kunnen geven dat het verdient, is onze naarstige begoniakweker van in het vroege voorjaar druk bezig geweest om zijn plantjes tijdig klaar te krijgen. Hij werd daarbij danig geholpen door de uitzonderlijk zachte winter en hierdoor zat hij plots met de handen in het haar … zijn begonia’s waren begin mei al zo groot en hadden al zoveel bloemen, dat ze dringend de grond in moesten … maar de wet van de IJsheiligen konden we niet negeren, één vriesnacht en alle plantjes zouden kapot zijn. Het kleurige gevolg is dat we nu al van half mei kunnen genieten van de bloemen, daar waar we anders meerdere weken moeten wachten op de eerste bloei.

Zachte winter en warm voorjaar … ideaal voor het onkruid en dat hebben we geweten! Al van vroeg in de lente moesten we wieden om al dat welig tierend groen de baas te blijven. Vele kruiwagens vol zijn richting groencontainer verdwenen.

Nog een gevolg van het uitblijven van de winter was dat de hagen en struiken al heel vroeg begonnen uit te lopen. De eerste grote snoeibeurt in het park door de aannemer staat gepland voor einde juni, maar zolang kunnen we echt niet wachten wil het park geen verwilderde indruk geven. We beginnen dus nu al hier en daar om alles een beetje in toom te houden.

In de kapel sukkelden we weer met vochtplekken, ondanks de grote restauratie van enkele jaren geleden. Terugkomend vocht valt onder de garantie van de aannemer die de restauratie uitgevoerd heeft. Om de vochtplekken te kunnen laten zien aan de aannemer en zijn verzekeraar, hebben we een poosje geleden de obiits weggenomen. Er zijn foto’s genomen als bewijsstukken en ondertussen is alles in der minne geregeld. En nu hangen de obiits terug op hun plaats.

Zoals je ziet hebben we in het park niet stil gezeten!
Dat waren de parkweetjes weer. Tot de volgende nieuwsbrief!

Walter en C°.